Redakcja zwraca się do autorów z prośbą o stosowanie następujących zasad dotyczących formy tekstów nadsyłanych do druku w naszym piśmie:
(stosowane będą od numeru 3/2017)
1. Redakcja przyjmuje wyłącznie teksty przesłane pocztą elektroniczną na adres przegladhistoryczny@uw.edu.pl
2. Redakcja zastrzega sobie prawo zwracania autorom tekstów opracowanych bez uwzględnienia poniższych zasad, z prośbą o ich uzupełnienie i przeredagowanie.
3. Redakcja zastrzega sobie prawo wprowadzania do artykułów i recenzji zmian formalnych, wynikających z konieczności respektowania zasad edytorskich, kultury języka itp.
4. Zasady opracowania artykułu:
Nagłówek artykułu
Pod imieniem i nazwiskiem autora podajemy jego jedną afiliację (np. Uniwersytet Jagielloński, Instytut Historii; Muzeum II Wojny Światowej), a w przypadku jej braku – nazwę miasta;
Słowa klucze
Po tytule artykułu należy umieścić od pięciu do siedmiu słów kluczowych w języku polskim i angielskim.
Tekst główny
– Wszystkie cytaty, zarówno w języku polskim, jak i obcym, ujmujemy w cudzysłów;
– cytat w cytacie oznaczamy cudzysłowem francuskim (‹‹przykład››);
– cytaty zajmujące więcej niż cztery wiersze oddajemy w bloczku, mniejszą „czcionką”, nie ujmując ich w cudzysłów;
– kursywa jest zarezerwowana dla tytułów źródeł i opracowań wydanych drukiem oraz dla pojedynczych nieprzyswojonych polszczyźnie wyrażeń, zwrotów i terminów obcojęzycznych, niebędących cytatami (np. sensu stricto, last but not least itp.);
– odnośniki do przypisów umieszczamy przed kropką kończącą zdanie, wyłączając przypadki, w których stanowi ona część skrótu (r., w., etc., itd., itp.), lub przed przecinkiem wewnątrz zdania;
– w tekście stosujemy skróty konwencjonalne, takie jak: np., m.in., tj., ok., tzn., etc., r., w., itp., itd. oraz skrócone oznaczenia jednostek miar, rzędów wielkości i walut, wyłączając przypadki, w których skracane w ten sposób wyrażenia lub słowa występują na początku zdania;
– nazwy miesięcy podajemy słowami (styczeń, luty i td.);
– dekady określamy słownie (lata dwudzieste, trzydzieste itd.).
Streszczenie
Wraz z tekstem artykułu należy przysłać streszczenie (1500–2000 znaków), zredagowane w języku polskim lub angielskim.
Wykaz cytowanych źródeł i literatury przedmiotu
Na końcu artykułu zamieszczamy wykaz cytowanych źródeł i literatury przedmiotu w porządku alfabetycznym, w dwóch działach. Każda pozycja wykazu stanowi rozwinięcie zapisu skróconego zastosowanego w przypisach
Źródła rękopiśmienne i materiały niepublikowane:
AGAD [= Archiwum Główne Akt Dawnych], AR [= Archiwum Radziwiłłów], dział II, sygn. 12; dział XXVI, sygn. 5; 12; 36
AKKK [= Archiwum Krakowskiej Kapituły Katedralnej na Wawelu], AA [= Acta Actorum], sygn. 6
AP Toruń [= Archiwum Państwowe w Toruniu], Bractwo Strzeleckie w Toruniu, nr 1
BN [= Biblioteka Narodowa w Warszawie], BOZ [=Biblioteka Ordynacji Zamojskiej], rkps 85; 123
Źródła drukowane i literatura przedmiotu
- autonomiczne wydawnictwo źródłowe:
STAROWOLSKI 1655 = Monumenta Saramatarum viam universae carnis ingressorum, coll. Simon Starovolscius, Cracoviae 1655
KROMER 1984 = Marcin Kromer, Polska, czyli o położeniu, ludności, obyczajach, urzędach i sprawach publicznych Królestwa Polskiego księgi dwie, przeł. Stefan Kazikowski, oprac. Roman Marchwiński, Olsztyn 1984
- wydawnictwo źródłowe stanowiące część serii:
MPHns, X, 2 = Katalogi biskupów krakowskich, wyd. Józef Szymański, Warszawa 1974 (Monumenta Poloniae Historica, nova series, X, 2)
- źródło, którego autor jest znany, stanowiące część tomu:
DŁUGOSZ 1974 = Jan Długosz, Katalog biskupów krakowskich, w: Katalogi biskupów krakowskich, wyd. Józef Szymański, Warszawa 1974 (Monumenta Poloniae Historica, nova series, X, 2), s. 125-281
- monografia:
PILASZEK 2008 = Małgorzata Pilaszek, Procesy o czary w Polsce w wiekach XV–XVIII, Kraków 2008
- artykuł w czasopiśmie:
PIBER-ZBIERANOWSKA, SUPRUNIUK 2015 = Marta Piber-Zbieranowska, Anna Supruniuk, Regencja Anny Radziwiłłówny na Mazowszu w latach 1503–1518: zarys problematyki, „Przegląd Historyczny”, CVI, 2015, 2, s. 325–346
- artykuł w pracy zbiorowej:
DZIECHCIŃSKA 2002 = Hanna Dziechcińska, Parenetyka, w: Słownik literatury staropolskiej, red. Teresa Michałowska, Wrocław 2002, s. 618–623
BARYCZ 1970 = Henryk Barycz, Marcin Kromer, w: PSB, XV, Wrocław 1970, s. 319–325
- praca zbiorowa:
Ecclesia 2014 = Ecclesia – Regnum – Fontes. Studia z dziejów średniowiecza, red. Sławomir Gawlas, Katarzyna Gołąbek, Marek A. Janicki, Roman Michałowski, Marta Piber-Zbieranowska, Piotr Węcowski, Warszawa 2014
– w przypadku publikacji książkowych polskich, w pełnych opisach bibliograficznych poza autorem i tytułem, względnie tytułem i nazwiskiem wydawcy lub redaktora tomu (zawsze w mianowniku), podajemy miejsce i rok wydania;
– w przypadku wydawnictw obcych, poza w/w elementami w zależności od zwyczajów edytorskich danego kraju podajemy albo miejsce i datę wydania, albo nazwę wydawnictwa i rok wydania;
– w przypadku cytowania kolejnych wydań publikacji oznaczamy je, dodając po roku wydania odpowiednią cyfrę umieszczoną w górnej frakcji (np. Warszawa 19712).
Przypisy
– W przypisach, we wszystkich cytowaniach tej samej pozycji stosujemy opis skrócony, który odsyła do omówionego powyżej „Wykazu cytowanych źródeł i literatury przedmiotu”;
– referencja na źródło rękopiśmienne składa się z podanej skrótem nazwy instytucji, która je przechowuje (niekiedy z dodaną nazwą miejscowości), nazwy kolekcji/zespołu i numerycznego oznaczenia jednostki, poprzedzonego skrótem rkps/mps (w przypadku jednostki zwartej) względnie skrótem sygn. (w przypadku źródła aktowego), wreszcie z numeru strony lub karty z oznaczeniem recto czy też verso; w uzasadnionych przypadkach dopuszcza się skrócenie referencji do nazwiska autora, tytułu bądź przyjętej nazwy rękopisu (np. Psałterz Floriański; Kodeks Sędziwoja) i podania numeru karty lub strony; tak skrócona forma zapisu musi zostać objaśniona w omówionym powyżej Wykazie;
– opis skrócony publikacji składa się z nazwiska autora/autorów lub skróconego do pierwszego rzeczownika tytułu (np. źródła, pracy zbiorowej), lub nazwy serii zapisanej skrótem, a następnie z daty wydania i zakresu cytowanych stron;
Przykłady skróconych referencji stosowanych w przypisach:
Źródła rękopiśmienne i inne materiały niepublikowane
Psałterz Floriański, BN, sygn. 8002 III, k. 7v
BN, BOZ, rkps 95, k. 19r
AGAD, AR, dz. XXVI, sygn. 13, k. 12r–15v
AKKK, AA, sygn. 5, k. 492r
AP Toruń, Bractwo Strzeleckie w Toruniu, nr 1
Źródła i opracowania drukowane
1 PILASZEK 2008, s. 55–64.
2 ANONIM tzw. GALL 1952, s. 128; MPHns, X, 2, 1974, s. 277.
3 Ecclesia 2014, s. 648–670.
– kolejne publikacje tego samego autora wydane w tym samym roku oznaczamy po roku wydania kolejnymi literami alfabetu, np.:
SAMSONOWICZ 1984a; SAMSONOWICZ 1984b
– skróty imion starożytnych autorów i tytułów ich dzieł powinny być zgodne z przyjętymi w LSJ9 i OLD;
– w przypadku alfabetów obcych należy stosować transkrypcję fonetyczną.